Dit doe ik
Als softwareontwikkelaar werk ik samen met mijn team aan een softwaresysteem voor huisartsen. Ieder team is verantwoordelijk voor zijn eigen software binnen dat systeem. Zo heb ik onlangs meegewerkt aan de functies rondom retourrecepten. En ben ik op dit moment bezig met de functie voor het crediteren van declaraties van huisartsen. Met mijn collega’s uit dit team overleggen we dagelijks.
Ik maak iets tastbaars met een mooi resultaat: ik doe er de huisarts namelijk een groot plezier mee als ik software maak die ontzorgt. Dan kan zij haar tijd gebruiken voor de patiënt. Ik kan zelf nooit als arts aan de slag en heb mijn beperkingen, maar ben er trots op dat ik op deze manier mijn steentje bijdraag aan betere zorg. Ik weet uit eigen ervaring hoe belangrijk goede zorg is.
Aan de slag
Ik ben ooit begonnen in de financiële administratie. Toen mijn zicht drastisch verslechterde, kon ik dit werk niet meer uitvoeren en ging ik op zoek naar iets anders. De arbeidsdeskundige die ik hierover sprak dacht hier anders over. Hij zei: “Ik keur je voor 100% af en dan kan je tot aan je 65e lekker thuis blijven.” Dat wilde ik helemaal niet en dus heb ik me om laten scholen tot programmeur.
In 2008 studeerde ik cum laude af in bedrijfskundige informatica aan de Hogeschool Avans (BN/De Stem schreef hierover.) Een medewerker van PharmaPartners vroeg mij toen te solliciteren.
Kijken naar wat wel kan
Ik laat me niet beperken door wat ik niet meer kan, maar richt me juist op wat ik wel kan. Zo ski ik ontzettend graag en ga ieder jaar een week zeilen op de Kagerplassen. Ik zit dan vaak aan het roer. Soms vergeten de mensen in de boot even dat ik blind ben. Gelukkig komt dat besef terug als we de kant beginnen te naderen en iemand net op tijd roept dat we overstag moeten.
Een ander voorbeeld van wat wel kan, deed zich voor toen ik problemen kreeg met lopen. Volgens de geleidehondenschool was het niet mogelijk om met een rolstoel en een rolstoelblindengeleidehond te gaan rijden, vanwege mijn blindheid. Deze droom leek niet te realiseren. Dankzij mijn jarenlange ervaring met geleidehonden en mijn oriëntatie- en doorzettingsvermogen, ben ik hier toch in geslaagd. Nu kan ik me dankzij mijn hond Tjutter, goed redden met mijn elektrische en handbewogen rolstoel in een bekende omgeving.
Iedereen moet mee kunnen doen
De houding die ik heb in mijn hobby’s en persoonlijk leven, neem ik ook mee in mijn werk. Zo vind ik dat PharmaPartners meer rekening moet houden in onze software met blinden en slechtzienden. Iedereen moet die software kunnen gebruiken. Onze software moet iets zijn dat ‘wel kan’.
Daarom test ik MijnGezondheid.net en MedGemak op toegankelijkheid en deel ik mijn kennis van de toegankelijkheidsrichtlijnen. Toepassing van die richtlijnen zorgt er namelijk voor dat software voor mensen met en zonder beperking toegankelijker en bruikbaarder wordt.
Ik wil mijn collega’s graag helpen zich bewust te worden van de toegankelijkheid van onze software en hoe we die kunnen verbeteren. Mijn manager moedigt dit ook aan. Binnenkort geef ik een presentatie over toegankelijkheid voor de hele afdeling Research & development van huisartsenzorg.
Bewust toegankelijk in de toekomst
Als ik dan kijk naar de toekomst, zou ik hier graag verder stappen in zetten met PharmaPartners zodat we zorgen voor toegankelijke software. Bovendien zijn we onderdeel van een groter bedrijf: TSS. Binnen die groep is volgens mij ook nog meer kennis over toegankelijke software mogelijk.
